In de personeelskamer vindt juist de overdracht plaats tussen avonddienst en nachtdienst. Alles rustig? Alles rustig. Twee medewerkers dragen hun piepers over aan hun collega’s. Per gang – in Het Dorp-jargon heet dit een ‘straat’ – zijn de hele nacht nachtzorgers actief. ‘Tussen nu en kwart over twee gaan de meeste bewoners hier slapen’, vertelt Jos. Het zijn de drukste uren. Dorpelingen geven zelf aan hoe laat ze naar bed willen. Rond half twaalf is er een piek. ‘Dan hebben bewoners dus kans dat ze wel even moeten wachten tot een van ons komt helpen.’ Op de verlichte gangen staan steps. Voor het geval het ‘beademingsalarm’ gaat en de zorgverleners razendsnel naar een cliënt moeten om te kijken wat er aan de hand is. Een beademingsslang die is losgeraakt? Iets anders? Rondstruinen Tom Bentvelzen, al achttien jaar bewoner van Het Dorp, is nog wakker. Hij woont aan de Stroperweg. Jos belt bij hem aan. ‘Mag ik even jouw woning laten zien?’ Dat mag. Tom heeft een royale woonkamer met meubels in rood, groen en blauw. Zelf laten maken. Zijn slaapkamer grenst daaraan. Hier staat zijn computer, waarop hij aan het werk is. Tom belt ‘twee of drie keer per nacht’ of iemand hem kan omdraaien. Daarvoor gebruikt hij de computer die hij met een afstandbediening aanstuurt. Tom vindt het prettig als hij ’s nachts wordt geholpen door Jos, ze kennen elkaar al heel lang. ‘Ik hoef hem weinig aanwijzingen te geven. Hij kent mijn voorkeurshouding.’ Als Jos na een draaisessie de woning verlaat, slaapt Tom alweer. Dat is weleens anders als er een nieuwe zorgverlener enthousiast aan zijn bed staat. ‘Ik hou er niet van als iemand om half vijf ’s ochtends zegt 'gOEDEMORgEn MEnEER BEnTVElZEn'. Dan ben ik dus wakker en slaap ik niet meer. Met Jos praat ik niet eens.’ Het is een van de dingen die Jos zo boeiend vindt aan zijn werk: hij leert de mensen áchter de bewoners kennen. Daarnaast houdt hij van het rondstruinen in de nacht, als de ‘Hij kent mijn vookeurshouding’ rest van de wereld in ruste is. Jos heeft ook een missie: de wensen van de bewoners moeten centraal staan, niet het zorgaanbod. Hij maakte indruk met een gepassioneerd betoog op het symposium van Het Dorp, toen hij zijn visie deelde met een zaal vol zorgspecialisten en bestuurders. ‘Tom vertelde net dat er gebouwen zijn waar de cliënten verplicht in de gemeenschappelijke ruimte moeten eten als ze daarbij hulp nodig hebben. Ze moeten dus op een vast tijdstip eten, samen met mensen die ze niet zelf uitkiezen. Dat staat erg ver af van mijn idee van wonen.’ Waar hij kan, legt hij de regie en de verantwoordelijkheid bij mensen zelf. Laatslaper Het is even na middernacht en stil op straat. Voor een van de woongebouwen rookt zorgverlener Sherif Farouk een sigaretje. Hij heeft een rustige nacht. Even later fietst Rob Stevens van het medisch team voorbij. Hij heeft evenmin bijzonderheden te melden. Tot vanmorgen half acht zijn dit de mensen die waken over de bewoners. Daarna worden ze afgelost door de ochtendploeg. We kloppen aan bij Harm Dunnink. Hij is een laatslaper, zo weet Jos. Harm kijkt tv. Hij woont al 31 jaar in Het Dorp. Helaas is de bruine kroeg er niet meer, die hij vrijwillig runde met andere bewoners. ‘Jammer van de sociale contacten.’ Het appartement van Harm ligt aan de Eekschillerweg en was ooit bedoeld voor echtparen. Hij heeft er een zee aan ruimte. Daar is hij blij mee. Voor alle mozaïekkunstwerken die hij maakt, is plek aan de muur. Zachtjes snort de wasmachine in de badkamer. Vrijdagavond is Harm erbij in de feesttent. Dan is het eindfeest van 50 jaar Het Dorp. Jos moet het feestje aan zich voorbij laten gaan: nachtdienst. Wie pleegde een moord in de kerk? Een tragisch einde voor een van de modellen die in de Eusebiuskerk over de catwalk loopt: ze wordt gebeten door een schorpioen en zal binnen 24 uur sterven. De vraag is: wie heeft deze moordaanslag beraamd? Bewoner Earl Frances vindt het moorddiner op woensdagavond erg leuk. ‘Per tafel moeten we bedenken wie de moordenaar kan zijn en wat het motief is.’ De kerk vindt hij ‘prachtig aangekleed’. Weer een topavond, dus. Zelfspot & drive Judith van Boven (23): ‘Gerard is mijn leidinggevende. Ik zie hem eens per week voor werkoverleg. Ik vind Gerard een pionier, iemand met overtuiging. Hij zet zich enorm in om cliënten van Siza in dienst te nemen voor 'reguliere' functies. Hij ziet alleen maar voordelen en verdedigt zijn overtuiging met verve tegenover mensen die daar anders over denken. Voor mij was de Themabrunch Megabyte het hoogtepunt van de week: lekkere muziek en digitaal graffiti spuiten. Erg leuk.’ Gerard van Bussel (55): ‘Judith was vier maanden op proef en gaat per 1 december voor ons aan de slag als secretaresse in de regio. Wat ik in haar waardeer is haar zelfspot: ze geeft aan dat ze als gevolg van haar handicap soms wat moeite heeft met plannen. Nou ben ik zelf een chaoot en dan gaat Judith mij helpen mijn agenda op orde te krijgen. Ze heeft een geweldige drive. Voor mij was het mooiste van de feestweek het symposium: met Philippe, Jos en Matthijs op het podium als mensen die hun eigen lijnen uitzetten.’ Judith & Gerar 11 Pagina 10

Pagina 12

Voor club bladen, online reclamefolders en jaarverslagen zie het Online Touch beheersysteem systeem. Met de mogelijkheid voor een web winkel in uw PDF's.

Het Dorp 50 jaar Lees publicatie 100Home