WSV SINT-ANNALAND S T E I G E R S T O R I E S Waarom ik nooit (meer) op een steiger spring 14 Texel, minstens twintig jaar geleden. We varen de haven van Oudeschild binnen. Voorseizoen, plek zat. De wind is matig tot krachtig. We zien een mooie vrije hoger wal steiger. Daar willen we wel langszij liggen. Rien manoeuvreert de boot richting steiger. Niet zo dichtbij als gewoonlijk, maar ik denk die paar decimeters water wel te kunnen overbruggen. En spring dus, zoals altijd. Ik kom een beetje wankel neer en verlies bijna mijn evenwicht. In een reflex grijp ik zonder nadenken de voetrail van de boot. Dom, dom. Er zit nog geen lijntje vast en de boot waait van de steiger af natuurlijk. Een paar seconden later hang ik aan stuurboord, me inmiddels met beide handen stevig vastklemmend. De boot verwaait steeds verder. Ik wil me in het water laten vallen en naar de kant zwemmen. Dat mag niet van Rien. Ik ben in volledig zeilpak en heb laarzen aan, het water is nog steenkoud en de kant glad en glibberig. Hoe hij het voor elkaar heeft gekregen, weet ik nog steeds niet, maar hij hijst me over de zeereling heen weer aan boord. Behalve nat tot mijn middel en hele zware laarzen, geen verdere schade aan lijf en leden. Ook materieel niet: we blijven net vrij van de steigers aan de overzijde. Sinds dat voorval spring ik nooit meer op steigers. Ik moet af kunnen stappen. Rien brengt me doorgaans bijna naadloos langszij, maar gaat het een enkele keer fout, dan meld ik hem droog: “te ver”. We draaien een rondje en doen een nieuwe aanlegpoging. Ook als er horden toeschouwers zijn. In Herkingen zag ik ooit een keer iemand op een natte steiger springen en uitglijden. Ze werd gestopt toen haar voet tegen de opstaande rand van de steiger schoot. Resultaat: gebroken enkel. Het botje zat zowat in haar kuit. Deze zomer van 2011 waren we twee keer getuige van niet bedoelde zwempartijen of bijna ongelukken. In Kerteminde belandde een man bij het afmeren in het water (steiger ook te ver van de boot). In Brunsbüttel zagen we een vrouw van de boot afspringen op een op het water drijvende houten steiger. Boot hoog, steiger erg laag dus. Dat ging fout. Ze viel, kwam eerst op de rand van de steiger terecht en even later tussen wal en schip. Ze kon gelukkig goed zwemmen. Haar man was zo beduusd, dat zíj moest roepen dat hij de zwemtrap moest laten zakken. Uren was ze bezig met het verwijderen van de splinters uit haar arm. Nu maar hopen, dat ook zij nooit meer springt en dat ieder die dit leest zich ook eens achter de oren krabt. Marja van der Kraan (Marien, B6) Oud-Vossemeer, november 2011 Pagina 17

Pagina 19

Heeft u een vakblad, ibrochure of digi-onderwijs magazines? Gebruik Online Touch: spaarprogramma online zetten.

Clubkrant W.S.V. Sint-Annaland Lees publicatie 102Home