CASUS AGRESSIE 18 q Nu een en ander in kaart is gebracht, is in ieder geval duidelijk dat er geen knelpunten zijn die psychiatrische behandeling gewenst maken. Overplaatsing naar een psychiatrisch ziekenhuis zou dan ook niet zinvol zijn. Jan zou daar wellicht al weer snel worden ontslagen en hij zou daar zijn revalidatie niet voort kunnen zetten. Afspraken Binnen het team wordt veel aandacht gegeven aan het begeleidingsplan. De veiligheidscoach let erop dat alle teamleden hieraan kunnen deelnemen, dat de situatie die nu speelt volledige aandacht krijgt en dat de nodige vaardigheden ook goed worden ingeoefend. Een van de eerste punten op het actielijstje is het aanleren van enkele verweertechnieken om snel en effectief los te kunnen komen uit een wurggreep. De teamleden krijgen daarnaast een aantal tips, zoals niet te bukken aan Jans sterke zijde. Ook wordt vastgelegd dat ze voor Jan belastende handelingen altijd met twee personeelsleden zullen uitvoeren, voor hun eigen veiligheid. De coach hamert binnen het team op het naleven van deze nieuwe afspraken. In enkele korte, confronterende gesprekken met de arts en psycholoog krijgt Jan het beleid uitgelegd. Benadrukt wordt dat zijn gedrag onacceptabel is en zijn revalidatie hindert. De sanctie is: als Jan dit gedrag opnieuw vertoont, zal de revalidatie worden gestaakt en volgt ontslag. Daarbij wordt uitgelegd dat zijn medewerking nodig is om verbetering in zijn functioneren een kans te geven. Natuurlijk, zo verzekert de arts hem, doet ook de kliniek alles wat in haar vermogen ligt: mogelijkheden voor betere pijnstilling onderzoeken en Jan optimaal ondersteunen in het verdere herstel van zijn aangedane zijde. Doel bij dit alles is dat Jan zich thuis zo zelfstandig mogelijk kan redden, inclusief veilig kleine stukjes lopen. Duidelijkheid geeft rust Jan stelt zich heel meewerkend op; wel blijft het nog even de vraag of de wurgpogingen achterwege zullen blijven, want hij kan vanuit een kalme toestand onverwachts doorschieten in probleemgedrag. Toch lijken de afspraken hem rust te geven. De duidelijkheid over en weer zorgt ervoor dat de spanning bij zowel de teamleden als bij Jan zelf afneemt. De boodschap die het team overbrengt is: “Jan, wij respecteren je als persoon, maar bepaald gedrag kan niet door de beugel en moet anders. Lukt je dat niet, dan beschermen we onszelf.” Jan wordt niet de lieveling van het team maar dat is ook niet nodig. Incidenten blijven echter uit. Om die reden heeft Meike besloten geen aangifte te doen bij de politie. Jans revalidatie verloopt voorspoedig en een door het pijnteam aanbevolen middel tegen de pijn lijkt aan te slaan. Met maatschappelijk werk wordt afgesproken dat bij zijn AANGIFTE OP NUMMER = ANONIEM Vlak voor de verkiezingen heeft minister van Veiligheid en Justitie Ivo Opstelten het zogeheten ‘aangeven op nummer’ geïntroduceerd. Hij hoopt dat dit de drempel om aangifte te doen verlaagt, zodat de aangiftebereidheid toeneemt en daders vaker kunnen worden aangepakt. Niet iedereen die in zijn werk geconfronteerd wordt met geweld, doet namelijk aangifte. Soms aarzelt iemand omdat hij zich bedreigd voelt en bang is voor de gevolgen van aangifte, zoals stalking en bedreiging door verwanten of de cliënt zelf. Daarom is het met de nieuwe wetgeving voor mensen in een publieke functie mogelijk om anoniem aangifte te doen; de naam- en adresgegevens worden dan vervangen door een nummer. Als werknemer kun je zelf aangifte doen, maar het is ook mogelijk om je werkgever dit te laten doen namens jou. Pagina 17
Pagina 19Scoor meer met een web winkel in uw reclamefolders. Velen gingen u voor en publiceerden whitepapers online.
Gezond & Zeker Kennisdagen Special Lees publicatie 119Home