17 ZELFREDZAAMHEID relatief onbekend apparaat is, maar uiteindelijk besloot de gemeente de lift niet te vergoeden en hebben ze ’m weer weggehaald.” Voor mevrouw Mornout was dit niet minder dan een ramp: “Weet je, eigenlijk wilde ik de deur niet opendoen toen ze ‘m kwamen ophalen.” Mevrouw moest haar net verworven zelfredzaamheid weer inleveren en ze had meer zorg nodig. Daarom is opnieuw geprobeerd de beenlift aan te vragen, helaas ook deze keer zonder succes. Franka: “Ik heb contact gehad met allerlei instanties en adviesorganen, met de ziektekostenverzekeraar, met de gemeente. Je kan het zo gek niet bedenken, we hebben echt heel hard ons best gedaan. En ze sturen je gewoon van het kastje naar de muur, dat is heel vervelend.” De ziektekostenverzekeraar is van mening dat een beenlift een woningaanpassing is en daarom onder de Wmo valt. De gemeente stelt echter dat het géén woningaanpassing is omdat de beenlift aan het bed bevestigd wordt en niet aan de muur… Een onduidelijk grijs gebied waar in dit geval kansen blijven VOOR WIE IS DE BEENLIFT BEDOELD? Een hulpmiddel zoals deze beenlift voor mevrouw Mornout kan echt een schot in de roos zijn. Een beenlift helpt de cliënt met het in bed krijgen van de benen. Een vereiste is wel dat de cliënt de rest zelf kan. Stel dat een cliënt moeite heeft om de draai te maken van de rand van het bed naar het midden van het bed, denk dan aan een flexibele draaischijf, al dan niet in combinatie met een papegaai. Dan kan iemand de draai maken en bovendien verklein je zo het risico van decubitus door frictie (het ‘verwringen’) tussen de huid en de onderlaag. Gebruik nooit een glijzeil voor dit doel. De cliënt loopt dan het risico om uit bed te glijden en te vallen. Op zoek naar meer van dit soort ideetjes? Klik op www.goedgebruik.nl aan de linkerkant op ‘filmpjes’ en kies dan ‘groep 10’ voor allemaal slimme hulpmiddelen om op maat in te zetten. liggen. Voor mevrouw Mornout betekende dit onnodig veel zorg. Dat brengt niet alleen kosten met zich mee, maar de cliënte verloor op deze manier veel privacy, zelfstandigheid en de regie over haar eigen leven. En last but not least: de zorgverleners moeten langskomen voor alleen het helpen de benen in bed te krijgen. Dit betekent een onnodige belasting van de zorgmedewerkers. Uiteindelijk heeft de leverancier mevrouw Mornout kosteloos een beenlift in bruikleen gegeven. Voor mevrouw Mornout is daarmee het probleem opgelost, maar Franka Fels denkt dat deze lift in meer gevallen tot ontzorging kan leiden. “Het is jammer dat zo’n waardevol hulpmiddel zo tussen wal en schip valt en er veel extra zorg nodig is. Het is een vrij beperkte, eenmalige investering van rond de 1500 euro die bovendien hergebruikt kan worden. Een alternatief is bijvoorbeeld een sta-op-bed. Dit is een dure voorziening – de prijs gaat al gauw richting de 5000 euro – die wél vergoed wordt terwijl de beenlift in veel gevallen net zo adequaat is. Ik begrijp dat scherpe regels noodzakelijk zijn, maar dit is een eenvoudig, betaalbaar hulpmiddel met zoveel mogelijkheden!” Franka Fels heeft sinds begin dit jaar een eigen praktijk voor ergotherapie in het Paramedisch Centrum Noordwijk (PCN) waar ze veelvuldig samenwerkt met andere disciplines. Daarnaast werkt ze parttime als ergotherapeut bij Stichting St. Jacob in Haarlem. Franka heeft zich de laatste jaren toegelegd op ouderen om hen te helpen zo lang en zo prettig mogelijk zelfstandig thuis te kunnen wonen. t Pagina 16
Pagina 18Interactieve internet boek, deze spaarprogramma of lesmateriaal is levensecht online geplaatst met Online Touch en bied het digitaal bladerbaar maken van e-onderwijs magazines.
Gezond & Zeker nr. 3 Lees publicatie 142Home