WSV SINT-ANNALAND C L U B V E R H A L E N Een anekdote van afgelopen zomer 8 Als vers lid van de vereniging besloot ik met mijn drie dochters een weekje ‘Sint-Annanasland’ te doen (want zo wordt dat door de dames genoemd). Het was prachtig weer, ideaal om overdag te ankeren bij de plaat en dan tegen de avond weer terug naar de haven om de benen te strekken. Mijn jongste dochter is zeven jaar en wilde elke dag krabben vangen vanaf de steiger. Dus op een ochtend de emmer en het visgerei gepakt en op naar de krabben. We hadden er al enkele gevangen als mijn dochter roept: “Kijk papa, daar loopt een kreeft!” Einde krabben vangen.... Wat ik ook zei tegen haar, ze moest en zou die kreeft hebben en opeten. Gelukkig was het beest op een goeie plek tussen de stenen gekropen. Het volgende halfuur in opperste concentratie geprobeerd om hem (later bleek het een meisje te zijn) uit zijn schuilplaats te lokken. Uiteindelijk, na vele pogingen, gaf de kreeft zich gewonnen en klom tussen de stenen om van het spek te eten. Netje erachter en hopla! Wij hadden kreeft! Het volgende probleem diende zich aan: ik heb aan boord wel pannen maar niet groot genoeg voor een kreeft. Een patstelling volgde. Zij wilde kost wat kost DIE kreeft eten, wat ik haar ook uitlegde over hoe dat werkt met kreeften die in te kleine pannetjes het leven laten. Koppigheid is blijkbaar erfelijk bepaald en pas laat in de middag werd mijn plan gehonoreerd om te kijken of we de kreeft niet konden ruilen voor ijsjes in een niet nader te noemen restaurant. De eigenaar van het restaurant stemde in met ons plan en liet zien waar alle kreeften bewaard werden en hoe je kon zien of het een mannetje of vrouwtje is. Kortom: leerzaam en lekker (de ijsjes). En wederom was er een dag voorbij... Eugèn de Jong Pagina 11
Pagina 13Heeft u een handleiding, novia facts of digi vaktijdschriften? Gebruik Online Touch: cursus van pdf naar digitaal converteren.
Clubkrant W.S.V. Sint-Annaland Lees publicatie 159Home