Foto: Frank van der Burg 9 Confronterende MYRTHE revalidatie VOLLEDIG HERSTELD Een van revalidanten van De Hoogstraat Revalidatie is Myrthe Maurice-Van Eijndhoven. Een jonge vrouw die een nare schedelfractuur opliep in de wei, vermoedelijk door een trap van een paard. Tekst: Hanneke Knibbe, bewegingswetenschapper Hoe het precies is gebeurd is onduidelijk, omdat niemand het heeft gezien. Myrthe weet alleen dat ze in het gras lag en zich nauwelijks kon bewegen. Gelukkig werd ze snel gevonden, met spoed vervoerd naar het regionale ziekenhuis, toen naar een academisch ziekenhuis waar een operatie volgde en daarna naar De Hoogstraat Revalidatie, waar ze vier weken revalideerde. “Achteraf ben ik blij dat ik zo snel naar De Hoogstraat ben gegaan: mede daardoor ben ik helemaal hersteld”. Minimale belastbaarheid Haar eerste gevoel bij De Hoogstraat Revalidatie? “Dat ik opgesloten werd. Er werd bijvoorbeeld steeds even door een kijkspleetje naast de deur gegluurd. Die eerste dagen heb je mentaal meer hulp nodig dan ik kreeg. Ik realiseerde me later dat ik best in de war overkwam. Toch was dat minder erg dan het leek. Het lukte mij gewoon niet goed om mezelf te uiten en te vertellen hoe ik het werkelijk ervaarde.” Bij De Hoogstraat moest ze meteen testjes doen om te kijken wat ze fysiek kon. “Ik kon fysiek best wat: zoals een paar passen lopen zonder hulp, maar mijn belastbaarheid was minimaal.” Ze vervolgt: “Douchen vond ik spannend. Het douchestoeltje vertrouwde ik niet zo, en dan het gehannes met die handdoek. Best confronterend om als 28-jarige ineens steunen nodig te hebben bij het douchen en naar de wc gaan. Het viel ook niet mee om die toiletgang ‘netjes’ te houden met zoveel mensen in de gang: echt vervelend.” Snel opknappen “Confronterend vond ik dat mijn ganggenoten wilden weten hoe ik zo snel op kon knappen. Ik liep immers al snel ‘los’ door de gang. Geluk, jong zijn en een goede revalidatie? Ik denk het!” Toch benadrukt ze dat ze ook met de cognitieve kant goed geholpen is. “Die kant van de revalidatie is, met alle voorzieningen, zeker zo belangrijk.” Met hulpmiddelen bouwde ze een beetje een haat-liefdeverhouding op. “Op mijn leeftijd met een rollator lopen is heftig! Mijn man en ik hadden net een huis gekocht, met toevallig zowel slaap- als badkamer op de begane grond en echte ‘oma-hand grepen’! Jezelf wassen is zó intensief als je moeite hebt met je balans. Wat een geluk was dat, het huis en de faciliteiten. Anders had ik echt nog niet veilig naar huis gekund. Dan besef je hoe belangrijk hulpmiddelen zijn.” Moeder Inmiddels vier jaar later, functioneert ze goed en is ze volledig hersteld: een succesvol revalidatietraject. Ze is zelfs onlangs moeder geworden van een prachtige dochter: Hannah. Ze komt zeker niet meer in de buurt van een paard? Lachend: “Ja hoor, ik rijd weer paard, werk weer volop en run samen met mijn man een trainingsstal met paarden.” Pagina 8

Pagina 10

Scoor meer met een webshop in uw clubbladen. Velen gingen u voor en publiceerden onderwijscatalogussen online.

Gezond & Zeker 2017 nr. 1 Lees publicatie 171Home